استاد كاظمي مكتب اصفهان                 

چرا زگـريـه  چشمِ من يك آسمان   ستاره اي            بگـو بيـــاد چهــره ي  كــدام   مــــاه پـاره اي

مپرس حاصلت چه شــد ز شعلــه ي نگاه  او             چه مي شود به خرمنت اگر رسد شراره اي

طبيب دردم هر كه را كه هست چاره مي كند            مگر كه درد عشق را كـند حبيب  چـــاره اي

زجــامِ عشق مي زنم  شـراب ناب  دم به دم            در اين ديار كِي بود چـو من شراب  خواره اي

كنون كـه بر فتـــادگان نظــر به لطف مي كني             بـه حـــال زار ما هــم از وفـا بكـن نظـاره اي

بَـرند مهوشان زكف  به غمزه اي  ز خلق دين             بِبَر ز دست ، دل زمــن  تـو نيـز با اشــاره اي

زحــرف اين وآن نشد دچــــارِ  درد سر چـو ما

گـرفت هركــه كاظمي ز مــــرد وزن كـناره اي