در بزم عشق باده ي نـابـم نمي دهنـد              از تـشنگـي هلاكـم و آبــم نمي دهنـد

خواهم كه محو گردم و يكجا فنا  شوم               در بحـرعشق بختِ حبـابم  نمي دهنـد

پـرواز مي دهنـد مـرا در هـواي عشق               امـا پـري چو بـال عقـا بـم  نمي دهنـد

فارغ بـود جنون من از سنگ كودكـــان                سختم چو ديده انـد عذابم نمي دهنـد

دارم هـزار گـونـه ســـؤال از زبـان  دل               امـا يـك از هـJـزار جـوابـم  نمي دهنـد

                                  يا آب كاظمـي نبـــود در محيــط عشق

                                 يا هست و ره به غير سرابم نمي دهند

                                        غزل از مرحوم استاد عباس کاظمی